Kingdom of Heaven (The director's fucking cut)

Just chillin.. killin..

Υπάρχει μια μικρή λωρίδα γης στης ακτές της Μεσογείου, η οποία θεωρείται ιερή από πολλούς πολιτισμούς. Αυτή η γη, παρότι ξερή και ηλιοκαμένη, υπήρξε στόχος πολλών κατακτητών, λεηλατήθηκε από σταυροφόρους και σε μεγάλο βαθμό έμεινε σε μεσαιωνικό επίπεδο σε θέματα οργάνωσης και πολιτικής μέχρι σήμερα.

Μιλάω φυσικά για την Ελλάδα η οποία εξακολουθεί να μου σπάει τα νεύρα κάθε Καλοκαίρι που περνάω στην %&@#πρωτεύουσά της λόγω έλλειψης χρημάτων....

Anyway, ο Ridley Scott λοιπόν αποφάσισε το 2005 να ασχοληθεί με την παρόμοια ιστορία της Παλαιστίνης και των θρησκευτικών πολέμων που συνέβησαν εκεί στα μεσαιωνικά χρόνια. Tο αποτέλεσμα ήταν μία από τις πιο εντυπωσιακές και, κατά εμέ, καλύτερες ιστορικές ταινίες του σύγχρονου σινεμά και ίσως η καλύτερη μεσαιωνική ταινία από την εποχή του Braveheart. Το Βασίλειο των Ουρανών, παρότι χολιγουντιανό σε χαρακτήρα, αποτυπώνει με (σχετικό) ρεαλισμό το μεσαιωνικό κόσμο της Ιερουσαλήμ του 12ου αιώνα, αφηγείται μια φανταστική αλλά καλά δομημένη ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα και πάνω απ όλα θέτει το ζήτημα της θρησκείας και της επίδρασης της πάνω στις μάζες.

Picture unrelated

Πιο συγκεκριμένα βρισκόμαστε στο 1184, ο Μεσαίωνας είναι στο απόγειό του και το ΔΝΤ ονομάζεται φεουδαρχία. Το trend της εποχής είναι οι σταυροφορίες και η ταινία τοποθετείται χρονολογικά μεταξύ της 2ης και της 3ης . Το χριστιανικό βασίλειο της Ιερουσαλήμ, το οποίο δημιουργήθηκε μετά την 1η και πιο επιτυχημένη σταυροφορία, βρίσκεται σε συνεχή απειλή από τις δυνάμεις του Σουλτάνου Saladin (Ghassan Massoud) ο οποίος έχει κάνει ειρήνη με τον λεπρό βασιλιά της Ιερουσαλήμ Baldwin IV (Edward Norton). Παράλληλα ο Godfrey (Liam Neeson), ένας βαρώνος της Ιερουσαλήμ, γυρνάει στην Γαλλία για να βρει τον ξώγαμο γιο του, Balian (Orlando Bloom), και να τον χρίσει διάδοχό του. Έτσι ο βλάχος Balian από σιδεράς γίνεται ευγενής εν μία νυκτί και πάει στην Ιερουσαλήμ να υπηρετήσει τον βασιλιά. Εκεί η ειρήνη κλονίζεται συνεχώς από επιθέσεις κατά μουσουλμάνων που κάνουν ισραηλινοί χριστιανοί ιππότες με επικεφαλής τους Raynald και Guy, οι οποίοι συνωμοτούν υπέρ μιας πολεμικής σύρραξης μεταξύ των δύο πλευρών. O Balian φυσικά προσπαθεί να σώσει την κατάσταση αλλά και να διατηρήσει ταυτόχρονα καθαρή την συνείδησή του, έχοντας στο πλευρό του-και το κρεββάτι του-την Sibylla (Eva Green) αδερφή του Βασιλιά και γυναίκα του Guy. 

Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω άλλη φωτό της Eva Green στο Internet

Εντυπωσιακό, μελαγχολικό και άβολο για μερικούς, το blockbuster του Scott δεν έβγαλε τα χρήματα του στο Αμέρικα αλλά έκανε επιτυχία στον υπόλοιπο πλανήτη. Παρότι δεν πρόκειται για αριστούργημα η ταινία παρουσιάζει με αρκετά προσγειωμένη διάθεση το κλίμα των σταυροφοριών και εντυπωσιάζει με την μαγευτική φωτογραφία, τα εντυπωσιακά τοπία, τις επικές μάχες και πολιορκίες (εξάλλου πρόκειται για ταινία του Ridley Scott). Ωστόσο το μεγαλύτερο σημείο αναφοράς είναι αναμφίβολα το καστ. Δεν ξέρω πόσες άκρες έχει αυτός ο σκηνοθέτης στο Hollywood αλλά σίγουρα το να μαζεύεις στην ίδια ταινία Orlando Bloom, Liam Neeson, Jeremy Irons, David Thewlis, Eva Green και Edward Norton δεν είναι εύκολο πράμα. Και παρότι αυτό σίγουρα έγινε για να λειτουργήσει ως κράχτης για την ταινία, κάθε χαρακτήρας έχει τον δικό του αντίκτυπο στη ιστορία και κάθε ερμηνεία είναι αξιοπρεπής, ειδικά αυτή του Baldwin-Norton και του Saladin-Ghassan Massoud.

Επίσης ο βασιλιάς έχει το πιο καγκούρικο άλογο του βασιλείου

H αλήθεια είναι όμως ότι ο Orlando Bloom κουράζει και ως ηθοποιός και ως χαρακτήρας. Σίγουρα όχι η χειρότερη ερμηνεία του αλλά αυτό το ύφος οσιομάρτυρα σε συνδυασμό με την σχεδόν άγια εικόνα του χαρακτήρα του φαίνεται ανά στιγμές γελοίο και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου . Γενικά πάντως η ιστορία, παρότι δεν αποφεύγει το χολιγουντιανό τέλος, σε κρατάει κατά τη διάρκειά της κυρίως γιατί η πλοκή δεν κουράζει, έχει ενδιαφέρον, κλιμάκωση και πραγματεύεται μια εποχή που έχει ελάχιστα αντιπροσωπευθεί σοβαρά από το σύγχρονο σινεμά.

Δυστυχώς οι Αμερικάνοι περίμεναν ένα love-action story εποχής, πχ τον Orlando Bloom να σκοτώνει πειρατές στον Μεσαίωνα, και αντ αυτού βρήκαν μια ταινία που έθετε ζητήματα όπως o θρησκευτικός φανατισμός, οι φυλετικές διακρίσεις και το δίλημμα μεταξύ τιμής και καθήκοντος. Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι εμφανίζονται ως πιο συμπαθητικοί και πολιτισμένοι από τους χριστιανούς δεν βοήθησε ιδιαίτερα την πορεία της ταινίας στην Αμερική του 2005 και σίγουρα εξηγεί την αντίστοιχη επιτυχία της στον υπόλοιπο πλανήτη! Βέβαια η περιβόητη ειρήνη μεταξύ Saladin και σταυροφόρων μόνο ουτοπική δεν ήταν στην πραγματικότητα (και δίκαια την έκραξαν οι ιστορικοί), παρόλαυτα όμως η ταινία παραμένει όσο πιο πιστή μπορεί στην εποχή της, παρουσιάζει την ιστορία του χριστιανικού βασιλείου της Ιερουσαλήμ που πολύ σπάνια (ή και ποτέ) αναφέρετε στην μεγάλη ή μικρή οθόνη και μας δίνει μια ιδέα της πολιτικής οργάνωσης της εποχής (φέουδα, όρκοι υποτέλειας κτλ). Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της ταινίας είναι σίγουρα η προσοχή που δίνει στο δίλημμα μεταξύ πίστης και θρησκείας, αγιοσύνης και φανατισμού. Ουσιαστικά το σενάριο ασκεί κριτική στην οργανωμένη θρησκεία αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν είναι απαραίτητη για να πιστεύει κάποιος στον Θεό. Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση μεταξύ Θεού και ανθρώπου ενώ η θρησκεία εφόσον έχει δημιουργηθεί και οργανωθεί από ανθρώπους είναι ατελής και επιρρεπής σε λάθη όπως πχ στην ταινία ο φανατισμός, ο ρατσισμός και οι σφαγές μουσουλμάνων και χριστιανών.

Picture still unrelated

Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με πολύ ατελή τρόπο στην κινηματογραφική version που έφτιαξαν και πρόβαλαν οι παραγωγοί, με λίγα λόγια την κινηματοτραγική version. Το director's cut του Scott εμφανίζει πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες, μελετάει περισσότερο το background του πρωταγωνιστή,  έχει περισσότερες σκηνές παύσης για να πάρει ανάσα ο θεατής, δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο ζήτημα της θρησκείας και φυσικά έλαβε αντίστοιχα καλύτερες κριτικές.


Highlights

• Χαρακτήρας όλα τα λεφτά: Δύσκολο να διαλέξεις με τέτοιο καστ αλλά σίγουρα η ερμηνεία του Edward Norton ως λεπρού βασιλιά της Ιερουσαλήμ είναι ότι πιο ατμοσφαιρικό και έντονο υπάρχει στην ταινία. Μιλάμε για έναν όχι ιδιαίτερα δραστήριο χαρακτήρα που δεν βλέπουμε καν το πρόσωπο του λόγω της αρρώστιας του, ωστόσο και μόνο από τη φωνή του καταλαβαίνει κανείς όλη την κούραση που νιώθει λόγω της κατάστασής του και της θέσης του ως ηγέτης ενός κράτους που σιγά σιγά φεύγει από τον έλεγχο του, αλλά παρόλαυτά υπηρετεί μέχρι το τέλος εφόσον είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ιδέα του θανάτου του.
• Χαρακτήρας ΓΤΠ: Ε καλά ίσως όχι ακριβώς για τον πούτσο αλλά ο Bloom ως Balian σου σπάει τα @@. Η ερμηνεία του φαίνεται αδύναμη σε σύγκριση με το υπόλοιπο καστ και ο χαρακτήρας του είναι η επιτομή της αρετής, της τιμής, της αξιοπρέπειας και της γενναιότητας σε βαθμό μαλακίας (εδώ δεν φταίει ο ηθοποιός). Σε μια σκηνή μάλιστα μαθαίνει σε ανθρώπους της ερήμου πως να σκάψουνε για νερό (όπου μετά θα περπάτησε στην επιφάνεια του φαντάζομαι). Σιγά ρε Balian κατούρα και λίγο!
• Σκηνή όλα τα λεφτά:  Όταν ο-λεπρός-βασιλιάς Baldwin πλακώνει στο ξύλο τον υποτελή του Raynald επειδή παραλίγο να προκαλέσει πόλεμο. It's good to be the King.
• Για να δώσει μεγαλύτερο μυστήριο στον χαρακτήρα του ο Norton δεν έβαλε το όνομά του στα credits.
• Η συνολική διάρκεια του director's cut φτάνει τα 194 λεπτά!

Conclusion
Απλά μία από της καλύτερες, χορταστικές και αδικημένες ταινίες εποχής της δεκαετίας που μας πέρασε.

P.S: Tony Scott R.I.P